MINISTARSTVO UNUTRAŠNJIH POSLOVA REPUBLIKE SRPSKE

Pohvale

Žalbe
na rad policijskog službenika

← Povratak na | Informisanje javnosti »

PROTOKOL UZ KONVENCIJU O PRAVIMA DJETETA O PRODAJI DJECE, DJEČIJOJ PROSTITUCIJI I DJEČIJOJ PORNOGRAFIJI
| Banja Luka | Srijeda, 27. februar 2019.

ODLUKA

O RATIFIKACIJI FAKULTATIVNOG PROTOKOLA UZ KONVENCIJU O PRAVIMA DJETETA KOJI SE ODNOSI NA PRODAJU DJECE, DJEČIJU PROSTITUCIJU I DJEČIJU PORNOGRAFIJU

Sl. glasnik BiH - Međunarodni ugovori", br. 5/2002

Član 1.

Ratifikuje se Fakultativni protokol uz Konvenciju o pravima djeteta koji se odnosi na prodaju djece, dječiju prostituciju i dječiju pornografiju, NJujork 25. maja 2000. godine, po dobijenoj saglasnosti Parlamentarne skupštine Bosne i Hercegovine na osnovu Odluke PS BiH broj 35/02 od 7. marta 2002. godine.

Član 2.

Tekst Protokola u prevodu glasi

FAKULTATIVNI PROTOKOL UZ KONVENCIJU O PRAVIMA DJETETA A KOJI SE ODNOSI NA PRODAJU DJECE, DJEČIJU PROSTITUCIJU I DJEČIJU PORNOGRAFIJU

Države članice ovog protokola, Smatrajući, radi daljeg postizanja ciljeva Konvencije o pravima djeteta i provođenja njenih odredbi, naročito čl. 1.,11., 21., 32., 33., 34., 35. i 36., da bi bilo potrebno proširiti mjere koje će države- članice preduzimati radi garantovanja zaštite djeteta od trgovine djecom, dječije prostitucije i dječije pornografije, Smatrajući, takođe, da Konvencija o pravima djeteta priznaje pravo djeteta da bude zaštićeno od ekonomske eksploatacije i od obavljanja svakog posla koji bi mogao biti opasan ili bi mogao ometati obrazovanje djeteta, ili bi mogao biti štetan po zdravlje djeteta ili fizički, mentalni, duhovni, moralni ili društveni razvoj djeteta, Ozbiljno zabrinute zbog značajne i sve veće međunarodne trgovine djecom s ciljem prodaje djece, dječije prostitucije i dječije pornografije, Duboko zabrinute golemom i sve češćom praksom seks turizma, od kojeg su djeca naročito ugrožena, jer direktno doprinosi prodaji djece, dječijoj prostituciji i dječijoj pornografiji, Priznajući da je jedan broj naročito ugroženih grupa, uključujući žensku djecu, izložen većem riziku seksualne eksploatacije, te da su ženska djeca nesrazmjerno zastupljena među seksualno eksploatisanim osobama, Zabrinute zbog sve dostupnije dječije pornografije na Internetu i drugim savremenim tehnologijama, a podsjećajući na Međunarodnu konferenciju o borbi protiv dječije pornografije na Internetu (Beč, 1999. godine) i, naročito, na njene zaključke koji pozivaju svjetsku zajednicu na kriminalizaciju proizvodnje, distribucije, izvoza, prenošenja, uvoza, svjesnog posjedovanja i reklamiranja dječije pornografije i naglašavajući značaj tješnje saradnje i partnerstva između vlada i Internet industrije, Vjerujući da će eliminisanje prodaje djece, dječije prostitucije i dječije pornografije biti olakšano prihvatanjem odlučnog pristupa, usmjerenog na faktore koji tome doprinose, uključujući nerazvijenost, siromaštvo, ekonomske nejednakosti, neravnomjernu društveno-ekonomsku strukturu, nesređene porodice, nedostatak obrazovanja, urbano-ruralnu migraciju, diskriminaciju polova, neodgovorno seksualno ponašanje odraslih, štetnu tradicionalnu praksu, oružane sukobe i trgovinu djecom, Vjerujući da su neophodni napori za podizanje svijesti javnosti s ciljem smanjivanja potrošačke potražnje za prodajom djece, dječijom prostitucijom i dječijom pornografijom i, takođe, vjerujući u važnost jačanja globalnog partnerstva između svih učesnika kao i u poboljšanje provođenja zakona na državnom nivou, Konstatujući odredbe međunarodnih pravnih instrumenata koji se odnose na zaštitu djece, uključujući Hašku konvenciju o zaštiti djece i saradnji u pogledu međudržavnog usvojenja, Hašku konvenciju o građanskim aspektima međunarodne otmice djeteta, Hašku konvenciju o jurisdikciji, važećem zakonu, priznavanju, provođenju i saradnji u pogledu roditeljske odgovornosti i mjera za zaštitu djece i Konvenciju broj 182 Međunarodne organizacije rada o zabrani i hitnoj akciji za eliminisanje najgorih oblika iskorišćavanja dječijeg rada, Ohrabrene sveopštom podrškom Konvenciji o pravima djeteta koja pokazuje postojanje široko rasprostranjene opredijeljenosti za unapređenje i zaštitu prava djeteta, Priznajući važnost primjene odredbi Programa akcije za sprečavanje prodaje djece, dječije prostitucije i dječije pornografije i Deklaracije i Plana akcije usvojenih na Svjetskom kongresu o borbi protiv seksualne eksploatacije djece u komercijalne svrhe, održanom u Stockholmu od 27. do 31. avgusta 1996. godine, kao i ostalih relevantnih odluka i preporuka odgovarajućih međunarodnih tijela, Pridajući dužnu pažnju važnosti tradicija i kulturnih vrijednosti svakog naroda za zaštitu i skladan razvoj djeteta,

Sporazumjele su se o sljedećem

Član 1.

Države članice zabranjuju prodaju djece, dječiju prostituciju i dječiju pornografiju onako kako to utvrđuje ovaj protokol.

Član 2.

U svrhe ovog protokola:

(a) prodaja djece podrazumijeva djelo ili transakciju u kojoj jedna osoba ili grupa ljudi drugima preda jedno dijete uz naplatu ili neku drugu dobit;

(b) dječija prostitucija podrazumijeva korišćenje djeteta u seksualnim aktivnostima radi naplate ili nekog drugog oblika dobiti;

(v) dječija pornografija podrazumijeva svako predstavljanje, na bilo koji način, djeteta angažovanog u stvarnim ili simuliranim izrazito seksualnim aktivnostima ili svako predstavljanje spolnih dijelova djeteta primarno u seksualne svrhe.

Član 3.

1. Svaka država članica osigurava da, kao minimum, sljedeća djela i aktivnosti budu u potpunosti obuhvaćena krivičnim ili kaznenim zakonom, bilo da su ta krivična djela počinjena u zemlji ili izvan zemlje, bilo na individualnoj ili organizovanoj osnovi:

(a) U kontekstu prodaje djece, kako je utvrđeno u članu 2.:

I. nuđenje, isporučivanje ili prihvatanje, na bilo koji način, djeteta u svrhu:

a. seksualne eksploatacije djeteta;

b. prenošenja organa djeteta radi sticanja dobiti;

v. angažovanja djeteta za prisilni rad;

I. nepropisno navođenje saglasnosti, u posredovanju, za usvojenje djeteta kršeći važeće međunarodne pravne instrumente o usvojenju

(b) Nuđenje, pribavljanje, pružanje ili obezbjeđivanje djeteta za dječiju prostituciju, kako je utvrđeno u članu 2.;

(v) Proizvodnja, distribucija, diseminacija, uvoz, izvoz, nuđenje, prodaja ili posjedovanje u gore navedene svrhe dječije pornografije, kako je utvrđeno u članu 2.

2. Pod rezervom odredbi domaćeg zakona države članice, isto se primjenjuje na pokušaj činjenja bilo kojeg od ovih djela i na saučesništvo ili učešće u bilo kojem od ovih djela.

3. Svaka država članica ova djela čini kažnjivim utvrđivanjem odgovarajućih kazni koje uzimaju u obzir težinu njihove prirode.

4. Pod rezervom odredbi svog domaćeg zakona, svaka država članica preduzima mjere, gdje je to pogodno, s ciljem ustanovljavanja odgovornosti pravnih lica za krivična djela utvrđena stavom 1. ovog člana. Pod rezervom pravnih principa države članice, ova odgovornost pravnih lica može biti krivična, građanska ili administrativna.

5. Države članice preduzimaju odgovarajuće pravne i administrativne mjere kako bi obezbjedile da sve osobe uključene u usvojenje djeteta djeluju u skladu sa važećim međunarodnim pravnim instrumentima.

Član 4.

1. Svaka država članica preduzima one mjere koje su neophodne radi utvrđivanja svoje jurisdikcije nad krivičnim djelima navedenim u članu 3., stav 1., kad su krivična djela počinjena na njenoj teritoriji ili na brodu ili u avionu registrovanom u toj državi.

2. Svaka država članica može preduzeti one mjere koje su neophodne radi utvrđivanja svoje jurisdikcije nad krivičnim djelima navedenim u članu 3., stav 1., u sljedećim slučajevima:

(a) kad je navodni izvršilac krivičnog djela državljanin te države ili osoba koja je nastanjena na njenoj teritoriji;

(b) kad je žrtva državljanin te države.

3. Svaka država članica takođe preduzima one mjere koje su neophodne radi utvrđivanja svoje jurisdikcije nad naprijed navedenim krivičnim djelima kada je navodni izvršilac krivičnog djela prisutan na njenoj teritoriji i ona ga ne izručuje drugoj državi članici na osnovu toga da je krivično djelo izvršio jedan od njenih državljana.

4. Ovaj protokol ne isključuje nijednu krivičnu jurisdikciju ostvarenu u skladu sa unutrašnjim zakonom.

Član 5.

1. Za krivična djela navedena u članu 3., stav 1., smatra se da treba da budu uključena kao krivična djela koja podliježu ekstradiciji u svim postojećim sporazumima o ekstradiciji između država članica i da treba da budu uključena kao krivična djela koja podliježu ekstradiciji u svakom narednom sporazumu o ekstradiciji koje one međusobno zaključuju, u skladu sa uslovima utvrđenim u tim sporazumima.

2. Ako jedna država članica koja uslovljava ekstradiciju postojanjem sporazuma primi zahtjev za ekstradiciju od druge države članice sa kojom nema sklopljen sporazum o ekstradiciji, ona može smatrati ovaj protokol pravnim osnovom za ekstradiciju u pogledu tog krivičnog djela. Ekstradicija je pod rezervom uslova utvrđenih zakonom države kojoj je upućen zahtjev.

3. Države članice koje ne uslovljavaju ekstradiciju postojanjem sporazuma međusobno priznaju ta djela kao krivična djela koja podliježu ekstradiciji pod rezervom uslova utvrđenih u zakonu države kojoj je upućen zahtjev.

4. Ta krivična djela tretiraju se, u svrhu ekstradicije između država članica, kao da su počinjena ne samo na mjestu gdje su izvršena, već, takođe, i na teritorijama država od kojih se zahtijeva da utvrde svoju jurisdikciju u skladu sa članom 4.

5. Ako je zahtjev za ekstradiciju učinjen u vezi sa krivičnim djelom navedenim u članu 3., stav 1., i ako država članica kojoj je upućen zahtjev ne izruči ili ne želi izvršiti ekstradiciju po osnovu državljanstva počinioca krivičnog djela, ta država preduzima odgovarajuće mjere za podnošenje tog slučaja nadležnim organima u svrhu sudskog gonjenja.

Član 6.

1. Države članice pružaju u najvećoj mjeri pomoć u vezi sa istražnim ili krivičnim ili ekstradicionim postupcima u vezi sa krivičnim djelima utvrđenim u članu 3., stav 1., uključujući pomoć u stavljanju na raspolaganje dokaza neophodnih za sudski proces.

2. Države članice izvršavaju svoje obaveze iz stava 1. ovog člana u skladu sa svim sporazumima ili drugim dogovorima o uzajamnoj pravnoj pomoći koji eventualno postoje među njima. U nedostatku tih sporazuma ili dogovora, države članice pružaju jedna drugoj pomoć u skladu sa svojim domaćim zakonima.

Član 7.

Države članice, pod rezervom odredaba njihovog domaćeg prava:

(a) kad je navodni izvršilac krivičnog djela državljanin te države ili osoba koja je nastanjena na njenoj teritoriji;

(I) stvari kao što su materijali, imovina i drugi predmeti korišteni za izvršenje ili lakše obavljanje krivičnog djela iz ovog protokola;

(II) finansijske dobiti koja je nastala izvršenjem tih krivičnih djela;

(b) postupaju po zahtjevu druge države članice za pljenidbu ili konfiskaciju stvari ili finansijske dobiti navedenih u alineji (a) (I);

(v) preduzimaju mjere s ciljem zatvaranja, na privremenoj ili konačnoj osnovi, objekata korišćenih za izvršenje tih djela.

Član 8.

1. Države članice usvajaju odgovarajuće mjere za zaštitu prava i interesa djeteta-žrtve radnji zabranjenih ovim protokolom u svim fazama krivičnopravnog procesa, a naročito kroz:

(a) shvaćanje ugroženosti djece-žrtava i prilagođavanje procedura radi priznavanja njihovih posebnih potreba, uključujući njihove posebne potrebe kao svjedoka;

(b) informisanje djece-žrtava o njihovim pravima, ulozi i mogućnostima, vremenu i toku postupka i o stepenu obrade njihovih slučajeva;

(v) omogućavanje da se iskažu stavovi, potrebe i preokupacije djece-žrtava i da budu uzeti u obzir u postupku u kojem su njihovi interesi u pitanju, na način dosljedan proceduralnim propisima domaćeg prava;

(g) obezbjeđivanje odgovarajućih pomoćnih službi za djecu-žrtve tokom cijelog pravnog procesa;

(d) zaštitu, ako je moguće, privatnosti i identiteta djece-žrtava i preduzimanje mjera u skladu sa domaćim pravom s ciljem izbjegavanja neodgovornog širenja informacija koje bi moglo dovesti do identifikovanja djece-žrtava;

(e) zaštitu, ako je moguće, privatnosti i identiteta djece-žrtava i preduzimanje mjera u skladu sa domaćim pravom s ciljem izbjegavanja neodgovornog širenja informacija koje bi moglo dovesti do identifikovanja djece-žrtava;

(f) obezbjeđivanje, u odgovarajućim slučajevima, zaštite djece-žrtava, kao i njihovih porodica i svjedoka u njihovu korist, od zastrašivanja i odmazde;

(g) izbjegavanje nepotrebnog zakašnjenja u obradi slučajeva i izvršavanju naloga ili uredbi kojima se djecižrtvama obezbjeđuje obeštećenje.

2. Države članice obezbjeđuju da nesigurnost u pogledu stvarne starosne dobi žrtve ne sprečavaju započinjanje krivične istrage, uključujući istragu radi utvrđivanja starosne dobi žrtve.

3. Države članice obezbjeđuju da, tokom obrade od strane sistema krivičnog pravosuđa djece koja su žrtve krivičnih djela navedenih u ovom protokolu, od primarnog značaja je ono što je u najboljem interesu djeteta.

4. Države članice preduzimaju mjere da obezbijede odgovarajuću obuku, naročito pravnu i psihološku obuku, osoba koje rade sa žrtvama krivičnih djela zabranjenih ovim protokolom

5. Države članice, u odgovarajućim slučajevima, usvajaju mjere radi zaštite bezbjednosti i integriteta onih lica i/ili organizacija koje se bave sprečavanjem i/ili zaštitom i rehabilitacijom žrtava tih krivičnih djela.

6. Ništa u ovom članu protokola ne može se smatrati štetnim ili suprotnim u odnosu na prava optuženog na pošteno i nepristrasno suđenje.

Član 9.

1. Države članice usvajaju ili pojačavaju, provode i diseminiraju zakone, administrativne mjere, socijalnu politiku i programe sprečavanja krivičnih djela navedenih u ovom protokolu. Naročita pažnja se pridaje zaštiti djece koja su posebno ugrožena ovim djelima.

2. Države članice razvijaju svijest najšire javnosti, uključujući i djece, informacijama kroz sva moguća sredstva, obrazovanjem i obukom, o preventivnim mjerama i štetnim djejstvima krivičnih djela navedenih u ovom protokolu. Izvršavajući svoje obaveze iz ovog člana, države- članice podstiču učešće zajednice i, naročito, djece i djece-žrtava, u ovim programima informisanja i obrazovanja i obuke, uključujući i one na međunarodnom planu.

3. Države članice preduzimaju sve izvodljive mjere s ciljem obezbjeđenja ukupne odgovarajuće pomoći žrtvama tih djela, uključujući njihovu punu društvenu reintegraciju i njihov puni fizički i psihološki oporavak.

4. Države članice obezbjeđuju da sva djeca-žrtve krivičnih djela navedenih u ovom protokolu imaju pristup odgovarajućim procedurama za traženje, bez diskriminacije, kompenzacije štete od onih čija je odgovornost utvrđena u pravnom postupku.

5. Države članice preduzimaju odgovarajuće mjere s ciljem efikasne zabrane produkcije i diseminacije materijala kojim se propagiraju krivična djela navedena u ovom protokolu.

Član 10.

1. Države članice preduzimaju sve neophodne korake za jačanje međunarodne saradnje kroz multilateralne, regionalne i bilateralne sporazume za sprečavanje, otkrivanje, istragu, sudsko gonjenje i kažnjavanje onih koji su odgovorni za djela koja se odnose na prodaju djece, dječiju prostituciju, dječiju pornografiju i dječiji seks turizam. Države članice takođe unapređuju međunarodnu saradnju i koordinaciju između svojih organa vlasti, državnih i međunarodnih nevladinih organizacija i međunarodnih organizacija.

2. Države članice unapređuju međunarodnu saradnju radi pružanja pomoći djeci-žrtvama u njihovom fizičkom i psihološkom oporavku, društvenoj reintegraciji i repatrijaciji.

3. Države članice unapređuju jačanje međunarodne saradnje u otklanjanju osnovnih uzroka kao što su siromaštvo i nerazvijenost, koji doprinose podložnosti djece na prodaju djece, dječiju prostituciju, dječiju pornografiju i dječiji seks turizam.

4. Države članice koje su u mogućnosti da to urade obezbjeđuju finansijsku, tehničku ili drugu pomoć kroz postojeće multilateralne, regionalne, bilateralne ili druge programe.

Član 11.

Nijedna odredba ovog protokola ne utiče ni na jednu odredbu koja više doprinosi ostvarivanju prava djeteta i koja može biti sadržana u:

(a) pravu države članice;

(b) međunarodnom pravu koje je na snazi u toj državi.

Član 12.

1. Svaka država članica, u roku od dvije godine nakon stupanja na snagu ovog protokola u toj državi članici, podnosi izvještaj Komitetu za prava djeteta, pružajući time sveobuhvatnu informaciju o mjerama koje je preduzela s ciljem provođenja odredaba ovog protokola.

2. Nakon podnošenja sveobuhvatnog izvještaja, svaka država članica uključuje u svoje izvještaje koje podnosi Komitetu za prava djeteta, u skladu sa članom 44. Konvencije, svaku dalju informaciju u vezi sa sprovođenjem ovog protokola. Ostale države članice Protokola podnose izvještaj svake pete godine.

3. Komitet za prava djeteta može zahtijevati od država članica dodatne informacije koje se odnose na sprovođenje ovog protokola.

Član 13.

1. Ovaj protokol je otvoren za potpisivanje svakoj državi koja je članica Konvencije ili koja je potpisala Konvenciju.

2. Ovaj protokol podliježe ratifikaciji i otvoren je za pristupanje svakoj državi koja je članica Konvencije ili je potpisala Konvenciju. Instrumenti o ratifikaciji ili pristupanju deponuju se kod generalnog sekretara Ujedinjenih nacija.

Član 14.

1. Ovaj protokol stupa na snagu tri mjeseca nakon deponovanja desetog instrumenta o ratifikaciji ili pristupanju.

2. Za svaku državu koja ratifikuje ovaj protokol ili mu pristupi nakon njegovog stupanja na snagu, ovaj protokol stupa na snagu mjesec dana od datuma kada ta država deponuje svoj instrument o ratifikaciji ili pristupanju.

Član 15.

1. Svaka država može otkazati ovaj protokol, u bilo koje vrijeme, pisanim saopštenjem upućenim generalnom sekretaru Ujedinjenih nacija, koji nakon toga obavještava ostale države članice Konvencije i sve države koje su potpisale Konvenciju. Otkaz stupa na snagu godinu dana od dana kada je generalni sekretar Ujedinjenih nacija primio to saopštenje.

2. Taj otkaz ne djeluje u smislu oslobađanja države članice od njenih obaveza u skladu sa ovim protokolom u odnosu na svako krivično djelo koje se desi prije datuma stupanja na snagu otkaza. Taj otkaz takođe ne sprečava ni u kom smislu nastavak razmatranja svakog pitanja koje je već u postupku razmatranja u Komitetu prije datuma stupanja na snagu otkaza.

Član 16.

1. Svaka država može predložiti amandman i dostaviti ga generalnom sekretaru Ujedinjenih nacija. generalni sekretar Ujedinjenih nacija potom prosljeđuje predloženi amandman državama članicama, sa zahtjevom da mu saopšte da li žele sazivanje Konferencije država članica radi razmatranja i glasanja o prijedlozima. Ukoliko se u roku od četiri mjeseca od datuma prijema tog saopštenja, najmanje jedna trećina država članica izjasni za održavanje Konferencije, generalni sekretar saziva Konferenciju pod okriljem Ujedinjenih nacija. Svaki amandman usvojen većinom glasova država članica koje su prisutne i koje glasaju na Konferenciji podnosi se na odobrenje Generalnoj skupštini.

2. Amandman usvojen u skladu sa stavom 1. ovog člana stupa na snagu kada ga odobri Generalna skupština Ujedinjenih nacija i prihvati dvotrećinska većina država članica.

3. Kad amandman stupi na snagu, obavezan je za sve one države članice koje su ga prihvatile, dok su ostale države članice i dalje vezane odredbama ovog protokola i svim amandmanima koje su ranije prihvatile.

Član 17.

1. Ovaj protokol, čiji su tekstovi na arapskom, kineskom, engleskom, francuskom, ruskom i španskom jeziku podjednako vjerodostojni, biće deponovan u arhivu Ujedinjenih nacija.

2. Generalni sekretar Ujedinjenih nacija dostaviće ovjerene kopije ovog protokola svim državama - članicama Konvencije i svim državama koje su potpisale Konvenciju.

Član 3.

Ova Odluka će biti objavljena u "Službenom glasniku BiH" na bosanskom, hrvatskom i srpskom jeziku i stupa na snagu danom objavljivanja.

‹ › ?